Bon voyage dear Gurkan….

Cesur yürek Gürkan ile Japonya seyahatini yaparken Türkmenistan’da tanıştık. Geleceğini daha önceden haber almıştık. O zamanlar Elçilikte görev yapan eşimin işi dolayısıyla olayları izleyebiliyorduk. İşin kaymaklı tarafı bir de hemşehrimiz çıkmaz mı? Onun için bu kadar büyük hedefi ve diğerlerini gerçekleştireceğinden hiç şüphe etmedik! (Kendimizden biliyoruz) Adı konmamış “nice maceralar içindeyken hayatını kazanmak” mucizesini gerçekleştirmek de bizim için yeterinden fazla cesaret işiydi. Her ne kadar Teknik işlerle uğraşan biri olsam da edebi yanım hiç uzakta kalmadı. Makaleler, şiirler, güfteler, skeçler vb. gibi yazılarım, benim hayatın şifrelerini çözmem de kullandığım anahtarlarımdır. Cesuryürek’imizin beğenisini kazanan da bu oldu ki, kitabının yazılarını düzenleme (redakte)işini yapmama izin verdi. Karınca kararınca onun yaptıklarına bir katkım olduğu için sevinçli ve mutluyum. Türkmen atasözünün de dediği gibi: “Yolun Ak, Yoldaşın Hak Olsun Cesuryürek”

Gürkan’ı, O yola çıktıktan kısa bi’ süre sonra ilk kez tanıdım. Cümledeki “ilk kez” önemli bir tamlama, çünkü birkaç kez izini kaybedip yeniden buldum. Arada derede adı bahsi geçip her hatırladığımda şaşkınlık ve mutlulukla çığlık attım. Durmadan ve yersizce olmadık birilerini bir şeyleri öneren sosyal-medya aylar önce bir gün sonunda akıllıca bir şey yaptı ve bana “Al bak Gürkan Genç!” dedi. O gün bu gündür bir daha kopmadan takipteyim. Hatta işi gücü bıraktım Gürkan’ı izliyorum. İşin şakası bir yana, mevcut ekonomik düzen mağdurlarından biriyim. Hal böyleyken, süreci avantaja çevirmeye çalıştım. Bol bol okudum, yazdım, mektup yazdım, çizdim, çevirdim, izledim, dinledim, fotoğrafladım, gezdim, yürüdüm. Ama her şeye rağmen ev, oda, sokak, ülke, dünya küçük gelir oldu zaman zaman. Yine günlerden bir gün dünya küçülmüş içim şişmiş, ben dünyaya sığmıyorken Gürkan’ın yazılarını okumanın, anlattıklarını paylaşmanın dünyayı benim için eskisinden de büyük ve zengin kıldığını fark ettim.

İnancı ve azmi aşikar, ama keşfettiklerini ve kazanımlarını paylaşma çabası sayesinde uzak diye bir yerin var olmadığını yeniden hatırladım. Yürüyüşe çıktım, hem Gürkan’ı okudum hem Gürkan’a yazdım. Süreç sonunda işte burada Gürkan’ın hayaline ortak oldum!

Gürkan’ın yazılarının çevirisi ve ara ara da düzeltisi üzerine çalışıyorum. Gezdiği gördüğü keşfettiği ne varsa hepsi satır satır etrafımda beliriyor artık. Satır satır.

Seni iyi ki tanıdım Demir Atlı Adam, Jules Verne’den bu yana hayatıma bu denli giren ikinci gezginsin. Sayenizde dünya hep daha büyük ve hiçbir yer uzak değil!

Uzun yıllardan beri bisiklet üzerindeyken, son yıllarda bu tutkumu uzun mesafelere çıkarttım. Her gün okula bisikletle gidip geliyor, bisikletli gezginlerle tanışıp İstanbul’da misafir ve rehberlik ediyorum. Gürkan’ı da ilk kez Japonya turuyla tanıdım, ancak ilgiyle takip eder oluşum benim de bisiklete gerçek anlamıyla gönül verişimle başladı.

Yazdığı metinleri İngilizceye çevirmekte yardımcı oluyorum, çocuklardan büyüklere dünyanın ortak dili olabilmiş bisikletin Türkiye temsilcisi Gürkan Genç’e edebileceğim her yardım, bu dili konuşan bir geleceğe yapılmış bir yatırım olacak.

Hayatın hayranlık uyandırıcı ayrıntılarını öğrenmeyi, kulağımın pasını silen müzikler dinlemeyi, hayvanları, doğa yürüyüşlerini, yeni kültürler tanımayı ve bilgili insanlarla derin konulara dalmayı severim.

Ben ne kadar web tutkunuysam ağabeyim de o kadar bisiklet tutkunu. Gürkan Genç’i onun sayesinde takip ve takdir etmeye başladım. Takımın bir parçası olmaktan mutluluk duyuyorum.