Geçtiğimiz hafta sonu Frig vadisinde dağ bisikleti yarışına arkadaşlarımla katıldım. Tamam, dağ bisikleti ile dünyayı dolanıyorum fakat bu yarış olayı da çok farklı bir atmosfer. Hafta sonu Ankara Eymir gölü çevresinde bisikletimle 80 km turlayacağıma gidip oralarda bisiklete bineyim etrafı da gezmiş görmüş olurum diye düşündüm. Hem de yeni insanlarla tanışırım.
Frig vadisinde düzenlenen bisiklet turunu geçen sene duymuştum. Takım arkadaşım Enes Şensoy daha önce oraya bir tur düzenlemiş ve kendi internet sayfasında anlat anlat bitirememişti. Yöre halkı ve valiler bölgenin turizm açısından kalkınıp değerlenmesi için bir taraflarını yırtıyorlar festivaller şenlikler yarışlar düzenliyorlar. Birde dert yanıyorlar yahu burası gelişmiyor etmiyor diye.
Kardeşim bırak gelişmesin!! Ben o bölgeyi gördükten sonra bunu istiyorum. Yahu bir dağ yarışı org. yapıldı onca çöpü ne ettiniz belli değil. Kaldı ki sporcu arkadaşların sağa sola fırlattıkları pet şişeler. Federasyon yetkililerin oraya buraya attığı çöpler. Bu kadar az kişi bunca çöpü geride bıraktıysa, bok var gelişmesin o bölge istemiyorum. Çünkü benim Türkiye de bindiğim en güzel bisiklet rotasıydı diyebilirim. Dünya turunun sonunda Türkiye’yi gezmeye başlayacağım ve bu bölgede ilk noktalardan biri olacak. Ben böyle bir diyar görmedim arkadaş.
Ee, yarış sonrasında hepimizin karnı zil çaldı. Hazır Eskişehir’e bu kadar yakınken yemeğe gidilir. Emre, Nihan ve Serpil bir Eskişehirli olarak bizleri “Cafe Del Mundo”ya davet ettiler. O günde Eskişehir Anadolu üniversitesinin mezuniyet günüymüş ana baba günü her yer nasıl kalabalık of of . Neyse mekanı bulduk. Kapıdan içeri bir girdik. 3 katlı binanın iç dekorasyonunun tamamını yabancı plakalar, ülkelerden alınmış yapıştırmalar, faturalar, evraklar duvarlar bu şekilde kaplanmış. İçeri girergirmez dekorasyonu bizi büyüledi. Neyse üst kata çıktık. Garsonlardan biri yanımıza geldi ve hemen şaşırmış bir şekilde
– Aa Gürkan Genç? .
– Evet
– Hoşgeldiniz. Anadolu üniversitesindeki sunumunuza katılmıştım inanılmazdı, süperdi. Yolculuğunuz boyunca tüm yol anılarınıza okudum. İnanın sizden çok şey öğrendim. Dünya turu da aynı şekilde devam edecek di mi?
– Teşekkür ederim. Evet , aynı şekilde devam edecek
Biranda böyle bir karşılama olunca şaşırdım. İyi bir şeyler yapıyorsanız takipçileriniz sizin yazdıklarınızdan, sunumlarınızda kendilerinden bir parça buluyorlar hayata bakış açılarını değiştirebiliyorsanız bu tarz geri dönüşler yapıldığında mutlu olursunuz sevinirsiniz. Bize hemen bir yer ayarlandı sonra diğer garsonlarda masaya gelmeye başladı ve teker teker tanıştık. Bu arada mekanı inceleyemeye devam ediyorum. Hemen yanı başımızda ki televizyonda dünyayı gezen gezginlerin videoları falan oynuyor. Çok güzel bir yer. Sonrasında açıkladılar. Mekanın sahibin adı Murat Fıçıcı. Son Altı yılda 4 kıtayı onlarca ülkeyi gezmiş. Çalışan arkadaşlardan bu bilgileri alırken kendisi de masaya yanımıza geldi. Böyle bir adamla tanışmak heyecan vericiydi. 90 dan fazla ülke gezmiş sadece kendi değil o restoranda çalışan personelini de gezdirmiş. Yetmemiş müşterisini gezdirmiş. İnanılır gibi değil. “Bu iş yerine girebilmek için önce pasaportunun olması gerekiyor. Ben çalışanlarımı 1-2 aylığına yurt dışında bir kıta da birkaç ülkeyi gezmesi için yollarım. Sonrasında kendisi yolu yordamı öğrenir ve gezmeye başlar “ dedi. Hepimizin ağzı açık kaldı. Funda hemen “ben bu iş yerinde çalışmak istiyorum “ diyince de güldük. Murat benden 10 yaş büyük ve benim tüm yol anılarımı okumuş bana neler yaşadığımı anlatmaya başlayınca o duyguları iyi bildiğini söyleyince utandım. Çünkü ben onları bilmiyordum. Fakat kendisi ve çalışanları benim tüm notlarımı okumuşlardı. Şimdi bende onların yol anılarını okuyorum açığı kapatmaya çabalıyorum. www.varunagezgin.com. Sonrasında Murat yaptıklarımla ilgili güzel birkaç söz daha söyledi. Bizi çok güzel bir şekilde ağırladılar ve üstüne de tek kuruş ücret almadılar hepimiz çok şaşırdık. Dünyayı gezmek insanlara kesinlikle çok şey katıyor. Bu mekanın içinde kendimi sanki Türkiye de değil de yol üstünde bir ülkede iyi bir hostel de arkadaşlarımla birlikte vakit geçirmişim gibi hissettim. Çalışan tüm arkadaşlara teşekkür ederim. Aynı mekanı Ankara da da açmışlar bu bilgiyi de verim.
Türkiye-Japonya turunda da demiştim her sunumumda da dile getirdim. Önce kendi için gezen, gezerken paylaşan sonrasını hayatın akışına bırakan biriyim. Her gezginin, turcunun gittiği yol aynıdır fakat yol alış şekilleri, yaşadıkları ve bunları paylaşımı farklıdır. Murat Fıçıcı ve ekibini çok sevdim : )