4 göç önceydi. Yörüklerle birlikte göç etmeye başlayınca, yıl değil göç sayısı ön plana çıkıyor. Salim Canatan ve ailesi yılda 4 kere göç ediyor. Demek ki geçen sene Haziran’ın 3. haftasında Sebil’den kıra Koyun Eşme’ye göç ettiğimiz zamandı.
Önce kediyi, sonra hangi koşullarda göç ettiğimizi anlatmalıyım. Belki de tam tersini. Yörük kedileri, hayatta kalma mücadelesinden galip çıkmış cengaverlerdir. Bizim adı önce Ceylan sonra Mırracan olan kedi de öyle. Doğal yaşamda her canlının bir görevi vardır. Kedilerin görevi öncelikle fare tutmak ve çadıra giren her türlü bört böceği yemek. Doğal avcı. Sofradan beslenmediği için iyi bir avcı olmayı öğrenmek zorunda. Bizim Mırracan da olabildiğince özgür, kafasına göre takılan, beğenmedi mi fena halde tırmalayıp ısıran bir kedi. Affı yok anlayacağınız.
Göç telaşı başladı mı hayvanlar anlar. Bizim kedi de tam kaçacakken, Semih onu yakalayıp çuvalın içine tıktı, benim arabanın içine atıverdi. Benim araba, 2005 model bir Ford Ranger, 4×4 olunca terfi etmiş, kamyonet sınıfına giriyor. Arka kasaya tepeleme dolu, en uçta da tavuklar var. Tavuklar meyve kasalarının içinde, üzerine çuval geçirilmiş, hava alsınlar diye de birkaç yerinden delinmiş. Gaklayıp duruyorlar. Arabanın arka koltukları da tavana kadar dolu, yataklar, yorganlar, yastıklar. Göç iki gün sürüyor. Gece yolda yatacağız. Öyle sabaha kadar değil, yataklar yere serilecek gece 2 gibi yola çıkılacak. Ön koltuğun ayak koyma yerinde saksılar var, soğan, marul ekilmiş. Bir de bizim Mırracan’ın içinde hiç durmadan miyavladığı ağzı iple bağlanmış çuval.
Ama Mırracan akıllı bir kedi. Acı acı miyavlamanın bir işe yaramadığını anlayınca, bütün gücünü un çuvalını kemirmeye vermiş. Ufak delik olmuş kaçabileceği bir yırtık. Bizimki pırrrr ortalıkta yok. Arabanın içi tıka basa dolu, Mırracan’ın sesi de çıkmıyor.
-Helime (Salim’in hanımı): Hocam dursun öyle, Sesi de kesildi. Yurda varınca çıkar ortaya.
– Ben: Tamam Helime, öyle olsun. En azından keyfi yerinde. Camları da kapadım, bir yere kaçamaz.
-Helime: Heye.
Meğer Mırracan’ın başka planları varmış. İntikam soğuk yenen bir yemektir anlayışıyla bizim kedi sessiz sedasız bir plan hazırlamış.
Sabaha karşı 2 gibi Salim hepimizi uyandırdı. Çobanlar sürüyle birlikte dağı aşacak, biz de iki kamyonet ve bir traktör yoldan gideceğiz. Arabaya bindim, oturduğum yerde sanki bir ıslaklık var.
-Gece soğuktu, çiğ yağmıştır
-İyi
Gün ağarırken sırta vardık. Ağaç sınırının üzerindeyiz. Aşağıda çam ve sedir ağaçları muhteşem görünüyor. Güneş doğarken ayaklarımızın altındaki sis denizi yükselmeye başlıyor. Hafif bir rüzgar var. Haziran ayı ama üzerimde kalın bir mont var, tepelerde yer yer kar kütleleri, buralara yaz gelmemiş henüz. Derken, gözüm araba koltuğuna ilişti, şalvarımın arkası hala ıslak. Mırracan, gece şoför koltuğuna hem işemiş hem de sıçmış. Ben de kör karanlıkta görmeyince üzerine oturmuşum. Arka koltuğa doğru baktım, kedi ile göz göze geldik. Sırıtıyor….
Hemen çantamdan yedek şalvar, don çıkardım, iki kapı arasında üzerimi değiştirdim. Koltuğun üzere kat kat gazete ve en üste de beyaz bir tişört serdim. Yola böyle devam edeceğiz, daha yurda varmamıza çok var. Kedi hala sırıtıyor.
Sonunda öğleye doğru yurda, Koyun Eşmeye geldik. Kapıyı açar açmaz kedi benden önce fırladı gitti. Biz de eşyaları araçtan indirmeye başladık. Bir ara kediyi gördüm, fındık faresine pençesini geçirmiş afiyetle yiyordu. Göz göze geldik, sırıtıyor sanki.
Eşyaların hepsi indirildikten sonra, mutfak olarak kullanılan odanın zemininde serili hasırın hasırın ortasına sofra bezi serildi. Hepimiz açısız, sonunda kahvaltı yapacağız. Taş odanın içine sadece eğilerek girilen eşikten ışık geliyor, içerisi alaca karanlık. Hasırın kenarına ilişeyim dedim. Oturmamla birlikte vıcık diye bir ses çıktı. Biz eşyaları indirmekle uğraşırken, yaramaz oğlaklardan biri mutfağa dalmış. Hasırın kenarını kemirmiş. İshal, tutamamış işte. Herkes gülüyor.
-Hocam senin de kıçın boktan kurtulamadı bir türlü..
Eşikte kediyi görür gibi oldum. Sırıtıyordu…