Kime soracak olursansanız olun herkesin gelecekle ilgili bir yığın hayali vardır. Bazen sadece hayallerle yetinir atmamız gereken adımları atmayız. Bazende “Tamam Len bunu yapacağım. Ne kaybedeceğim ki der” hayali gerçekleştirmek için bıkmadan usanmadan ona ulaşmak için çalışırız. Bakın çalışırız diyorum. Hayalim dünyayı bisikletle gezmekti bunu gerçekleştirebilmek için çok çalıştım ve çalışmaya da devam ediyorum. Peki neden böyle diyorum?
Yolda binlerce insanla tanışıyorum. Bazıları ile cidden aile gibi olyorum ve arkamı dönüp her gittiğimde salya sümük bir şekilde rüzgarın yüzüme vuruşu bir tokat gibi geliyor… “Kendine gel lan ne yapıyorsun” yapılacak çok iş var diyorum. İnsanın kendi kendini motive etmesi ne kadar zordur çoğmuz biliyoruz.
Bugün tanıştığım ailelerden birini anlatacağım. Oğuz, Tülay, Eda ve Ayça Kutlu..
Oğuz Kutlu’yu Almanya’da pedallayana kadar hiç tanımıyordum. Munih’e doğru ilerlerken bir e-postada geldi.
– Gürkan evimin 150 Km yakınındasın lütfen bize uğramadan gitme misafirimiz ol. Lütfen
– Oğuz Bey çok teşekkür ederim fakat Munih’de arkadaşlarımla buluşacağım
– Gürkan Bey gelip sizi alabilirim arabada bisiklet taşıma aparatları var. Gideceğiniz gün de aldığım yere bırakırım. Söz veriyorum
– Oğuz Bey Munih’e uzun bir mesafe var ve Ankara’dan arkadaşlarım gelecekler. Keşke daha önceden haberim olsaydı
– Rotanızı tam bilmiyordum. Evde iki küçük kızım var. ikisi de bisiklet sporcusu. Onların sizinle tanışmasını çok istiyorum. Rica ediyorum onlarında sizin gibi biriile tanışmaları gerekiyor diye düşünüyorum.
Münih’e kadar gezerek gitmeyi düşürken haritayı açıp rotaya bakıyorum. Burayı geç
burayıda geç
Burayıda listedne çıkar
Humm.. Normalde günde 50 km yaparak giderken. O halde olayı 120km çıkartalım.
– Tamam Oğuz bey kordinatım bu sizi bekliyorum. Fakat bir kaç gün sonra tekrar aynı noktaya bırakmanızı istiyorum..
Bu şekilde başlayan arkadaşlığımız dostluğa ordan bir aileye dönüştü. Adam bütün yol anılarımı kitaplaştırmış arkadaş.
– Sen kitabı çıkarana kadar bu arşivle idare ediyorum. Yoksa kitabında çok daha fazlası olduğunu biliyorum. Sen genede şuna bir imza at
HAHAHAHAH
Almanya’dan sonra isviçre, ıtalya,monako, fransa yapıp tekrar almanya’ya girdiğimde evlerine bir defa daha uğrayıp suprız yapıp farklı bır yolda Hollandaya kadar cıkmıstım : ).. Ee Artık evimiz var. Almanya’da. Bak suan ispanya’dayım
– Gurkan Avupada’dasın bisikletı bırak gel bır kac gun gor bızı oyle gerı don. Ispanya’da hostel’e o kadar para verecegıne vzeyı burada bekle .
(Odun Kesme dönemi bitsin onu bekliyorum haha.. Arkadas en son geldiğimizde ormanda agac kestırmıstın beleş meleş sende bizi yiyon valla oğuz..)
2013 yazında Ayça ile bahçelerinde bir gün konusurken.
“Gurkan abi benim bisikletim çok ağır o yüzden üst sıralara çıkamıyorum” dıyordu. Eh bir abisi olarak o dönem benden tam destekli bir hayal ortaklığı almıştı. Tekrar Yola çıktığımda mesajlarda gelmeye başladı.. ilk yarışında ikinci oldu ve suanda kendı bolgesınde yapılan yarısların hepsinde ilk 5’de yer alıyor üstelik yanlıs bilmiyorsam kendinden büyüklerle yarışıyor. Kardeşi Eda’da kendi kategorisinde en son kürsüde yer aldı. Ve artık yarış sonrasında gülümsüyorlar.
kendim için şunu diyebilirim; Amaçlar ve hedefler doğrultusunda hayatın anlamını kaybetmemek için bu şekilde geziyor ve hayalimi gerçekleştirirken başkalarına da yarıdımcı olabilmek için çalışıyor çabalıyorum.
Ayçacım sakın durma devam..
Eda whatsapp dan mesaj yazmayı ihmal etme ben geri dönüş yapmasam bile somurtma gördüğümde mesaj atıyorum : )
Öpeyrum..
Gurkan Genc World Tour by Bicycle – Germany from Gurkan GENC on Vimeo.